Եթե տարբեր երկրներում մակարոնեղենը համարվում է վնասակար և բարձր կալորիականությամբ սնունդ, ապա Իտալիայում միանգամայն հակառակ կարծիք ունեն դրա մասին:
Ինչպե՞ս և որտե՞ղ է հայտնվել մակարոնեղենը
Այս հարցը պատասխան չունի ոչ ոք , քանի որ, ցավոք, մակարոնեղենի իրական հայտնագործողները հայտնի չեն:
Առաջինը լինելու տիտղոսին հավակնում են հույները, իտալացիներն ու չինացիները: Ընդ որում, նրանցից յուրաքանչյուրը փորձում է ապացուցել, որ մակարոնեղենը պատրաստել են հենց իրենք՝ մեր թվարկությունից առաջ:
Այնուամենայնիվ, այսօր մակարոնեղենի ամենաբազմազան տեսակները Իտալիայում են: Մակարոնեղենը դարձել է իտալական մշակույթի բաղկացուցիչ մասը: Ժամանակի ընթացքում այստեղ հայտնվեց սպագետտին և մակարոնեղենի մի շարք այլ տեսակներ: Ուստի, միանգամայն տրամաբանական է դառնում Իտալիան համարել այս սննդի հայրենիքը:
Որքան էլ իտալացիները սիրում են մակարոնեղեն ու փորձում հակառակը համոզել, բոլոր դեպքերում այս սննդամթերքը համարվում է բավականին բարձր կալորիականություն ունեցող: 100 գրամ մակարոնեղենը պարունակում է միջինում 350-400 կալորիա, ինչն անասելի շատ է ամենօրյա սննդի չափաբաժնի համար: Բնականաբար, այդպիսի մթերքը ամեն օր չի կարելի ուտել, այն գիրացնող է: Սակայն, որքան էլ պարադոքսալ հնչի, բայց իտալացիները գիտեն, թե ինչպես ուտել և չգիրանալ:
Ո՞րն է նրանց սնվելու գաղտնիքը
Իտալացի հայտնի դերասանուհի Սոֆի Լորենը բազմիցս է խոստովանել, որ շատ հաճախ է մակարոնեղենով սնվում: Նայելով նրա անթերի ու գեղեցիկ կազմվածքին, բոլորի մոտ հարց է առաջանում, թե ինչպե՞ս է դա նրան հաջողվում:
Պատճառը շատ պարզ է: Ամեն ինչ կապված է հատուկ ալյուրի հետ: Իտալական սպագետտիները սովորական ալյուրով չեն պատրաստում: Սովորականը շատ կալորիական է: Նրանք օգտագործում են հատուկ ալյուր, որը կոչվում է «դուռում»:
Ո՞րն է այս երկու ալյուրների տարբերությունը: «Դուռումն» ինքնին ցածր կալորիականությամբ մթերք է: Եթե սովորական ալյուրի 100 գրամը պարունակում է 350-400 կկալ, ապա «դուռումն» ընդամենը՝ 130-150 է: Ավելին, այս ալյուրը վաճառվում է բոլոր խանութներում: Եթե ալյուրի տուփի վրա գրված է A նշանը, ապա դա նշանակում է, որ ալյուրն ամբողջհատիկ ցորենից է և կազմվածքին չի վնասում:
Ինչպե՞ս են իտալացիները պատրաստում սպագետտին
Իտալացիները խոհանոցում ունեն իրենց գաղտնիքները: Մակարոնեղենը եփելիս այն դառնում է ոչ միայն կոշտ, այլ նաև ըստ մեր չափանիշների՝ մնում է հում: Այս կերակուրը մնացածից ավելի երկար ու դժվար է մարսվում, քանի որ հարուստ է ածխաջրերով: Պինդ վիճակում սպագետտին չի հասցնում լուծվել և դառնալ ճարպաշերտ գոտկատեղում:
Եվս մի հանգամանք. իտալացիները, եթե ընտրում են սպագետտին, ապա ուտում են միայն դա, ոչ թե դրանից առաջ՝ ապուր, հետո կոտլետ և այլն: Նրանք կարող են ընդամենը սպագետտին համեմել սոուսներով, ձիթապտղով, բանջարեղենով, ծովամթերքով և այլն: Համեմել, բայց ոչ թե լրացուցիչ ևս մի ճաշատեսակ ուտել: Հենց այդպես էլ նրանց հաջողվում է պահպանել գեղեցիկ կազմվածքը:
Մակարոնեղենի հետ կարևորը ցածր կալորիականությամբ մթերքների կիրառումն է: Ասենք, օրինակ պոմիդորը, որը ոչ միայն շատ օգտակար է ու համեղ, այլ նաև 100 գրամում ընդամենը 20 կկալ է պարունակում: Հենց դա է պատճառը, որ իտալացիները մակարոնեղենի հետ միշտ պոմիդոր են օգտագործում:
Կարճ ասած, իտալական կերակուր պատրաստելու գաղտնիքը շատ պարզ է ու հեշտ իրագործելի: Իտալացիներին բնորոշ՝ ուտել և չգիրանալու արվեստը, հանգիստ հնարավոր է կիրառել նաև մեզ մոտ:
