Ֆուտբոլային աշխարհում շատ են գործիչները, որոնք ընդմիշտ մտել են պատմության մեջ: Սովորաբար պանթեոնում տեղ են գտնում այնպիսի լեգենդներ, որոնք հիմնականում կապված են գրանդ ակումբների հետ, բայց կան դեմքեր, որոնք իրենց ուժերով են ճանապարհ բացել դեպի ընտրյալների լիգա:

Նրա կյանքի անբաժան մասը սկանդալներն էին, բայց դրանք ավելի էին մեծացնում հեղինակությունը: Ո՞րն էր այդ անսովոր մարդու ֆենոմենը, և ի՞նչ պատմություն գրեց նա ակումբի համար:

ՉՍՏԱՑՎԱԾ ՖՈՒՏԲՈԼԻՍՏԸ

Խեսուս Խիլը ծնվել է Կաստիլիայի Էլ Բուրգո գյուղում: Նա սկզբում ցանկանում էր դառնալ ցլամարտիկ, բայց դարձավ ֆուտբոլիստ: Առաջին և վերջին կանգառը սիրողական «Ռոա դե Դուերո» ակումբն էր, որտեղ Խիլը հասկացավ, որ պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ դառնալու ոչ մի շանս չունի:

Ավարտելով Մադրիդի համալսարանի տնտեսագիտական ֆակուլտետը՝ Խեսուսը գումար էր աշխատում մեքենաներ վերավաճառելով, իսկ հետո զբաղվեց անշարժ գույքի բիզնեսով: Այս ոլորտում նա բավականին լուրջ գումար կուտակեց և շուտով հայտնի դարձավ ամբողջ Իսպանիայում:

Ամեն ինչ շուռ եկավ, երբ 1969 թվականին Խիլի շինարարական ընկերության կառուցած ռեստորանը փլվեց ու խլեց 58 մարդու կյանք: Հետաքննության արդյունքում պարզվեց, որ ընկերությունն անորակ շինանյութ էր օգտագործել և չէր պահպանել ընդունված չափանիշները:

Այդպես Խեսուս Խիլը դատապարտվեց 5 տարվա ազատազրկման, բայց բանտում մնաց 1.5 տարի:

Ի դեպ, սկանդալային գործարարին համաներում շնորհեց անձամբ գեներալ Ֆրանկոն, որին Խիլը պաշտում էր:

Չնայած քրեական անցյալին՝ հավակնոտ իսպանացու կարիերան աճում էր երկրաչափական պրոգրեսիայով: Շուտով Խեսուսն ընտրվում է Մարաբելյայի քաղաքապետ, բայց գլխավոր սկանդալը դեռ առջևում էր:

Սովետական հանրահայտ քանդակագործ Զուրաբ Ծերեթելին հաղթանակին նվիրված արձան է նվիրում քաղաքին: Թանկարժեք նվերի տեղափոխության համար Խիլը քաղաքային բյուջեից դուրս է գրում 1 միլիոն դոլար:

Այդ իրադարձությունը չի վրիպում իրավապահ մարմինների ուշադրությունից: Խիլին երկարաժամկետ ազատազրկում էր սպառնում, բայց դատավճիռը հրապարակելու նախօրեին սեյֆը, որտեղ պահվում էր մեղադրյալի գործը, կողոպտում են: Ընդ որում՝ գործը քննելու էր Իսպանիայի Գերագույն դատարանը:

ԵՐԱԶԱՆՔԻՑ ՄԻՆՉԵՎ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

1979թ. Խեսուսը ծանոթանում է լեգենդար Վիսենտե Կալդերոնի հետ: Հավակնոտ գործիչը գիտեր, թե ինչպես է պետք օգտվել շանսից. 3 տարի անց նա դառնում է «Աթլետիկոյի» տնօրենների խորհրդի անդամ:

1987-ին՝ Կալդերոնի մահվանից հետո, Խիլն իր թեկնածությունն է առաջադրում ակումբի նախագահական ընտրություններում և հաղթում է մեծ առավելությամբ:

Նա խոստացավ ու «Աթլետիկո» բերեց ժամանակի ամենաուժեղ հարձակվողներից մեկին. նորընտիր նախագահն անձնական ինքնաթիռով է մեկնում Պորտուգալիա և Պաուլու Ֆուտրեի հետ վերադառնում է Մադրիդ:

Նա երբեք չէր ընդունում խաղի սահմանված կանոնները. նա գրում էր իր կանոնները:

17 տարվա կառավարման ընթացքում Խիլը 30 մարզիչ է փոխել:

Նա «Ռեալի» նախագահ Ռամոն Մենդոսային համեմատում էր Ուգանդայի դիկտատոր Իդի Ամինի հետ, «Բարսայի» նախագահ Խոսե Նունյեսին անվանում էր «հիմար կապիկ», մրցավարներին էլ՝ «մաֆիայի կամակատարներ»:

Այդքան սկանդալներից հետո «Աթլետիկոյի» մասնակցությամբ խաղերի ժամանակ 50 հազարից պակաս երկրպագու չէր ժամանում ստադիոն, տենդենցը շարունակվեց նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ակումբը 65 տարվա մեջ առաջին անգամ հայտնվեց Սեգունդայում:

«Աթլետիկոն» Խեսուս Խիլի կյանքն էր, նա իր չիրականացած երազանքն իրականացնում էր ակումբի միջոցով: Պատահական չէ, որ մադրիդցիներն իրենց պատմության ոսկե էջերից մեկը գրեցին հենց Խիլի ժամանակաշրջանում:

1996-ին «Աթլետիկոն» դարձավ Իսպանիայի չեմպիոն և գավաթակիր: Ի դեպ, ոսկե թիմի առանցքային դերակատարներից մեկը Դիեգո Սիմեոնեն էր:

2002-ին, երբ Խիլը դատարանի որոշմամբ հեռացվեց ակումբից, նախագահի պաշտոնն առաջարկեց Էնրիկե Սերեսոյին:

Լեգենդար նախագահը կյանքից հեռացավ 2004 թվականի մայիսի 14-ին: Հուղարկավորությանը ներկա էր 16 հազար մարդ: Նրա մարմինը փաթաթել էին «Աթլետիկոյի» դրոշով՝ այնպես, ինչպես ինքն էր ցանկացել:

Այսպիսին էր իսպանական ֆուտբոլի ամենասկանդալային դեմքերից մեկի համառոտ պատմությունը:

Նա առաջինն էր, որ հասկացավ, թե ինչ հեռանկար կարող է ունենալ հեռուստատեսությունը և որքան շատ գումար կարելի է վաստակել հեռարձակումների իրավունքի վաճառքից:

Խիլն ապստամբեց և հաղթեց «Ռեալին» ու «Բարսային»: Նրան ատում, բայց հարգում էին, չնայած սկանդալային հեղինակությանը՝ նրան պաշտում էին:

Նա կառուցեց իր թագավորությունը, ընտրեց թագաժառանգին և չսխալվեց:

Հանդուգն, չենթարկվող, բախտախնդիր, բայց միևնույն ժամանակ երազող ու ռոմանտիկ...