Այժմ Թուրքիայում գտնվող Այնթափի նահանգի տներից մեկում հայտնաբերվել է Գեւորգ Չաուշի կնոջ՝ Հեղինեի բնօրինակ լուսանկարը: «horizonweekly.ca»-ն հայտնել է, որ Գեւորգ Չաուշի այրու լուսանկարը հայտնաբերվել է դեռևս 2005 թվականին, տեղի տների վերանորոգմամբ զբաղվող մի վարպետի կողմից: Լուսանկարը բացիկ է հիշեցնում, որտեղ հայալեզու գրություն կա, որը վարպետը չի կարողացել հասկանալ։ Հետագայում, երբ Այնթափ են ժամանել հայ ուխտավորներ, բացիկի գրությունը թարգմանվել է նրանց կողմից։ Հենց այդ պահին էլ պարզ է դարձել, որ նկարում Գևորգ Չաուշի այրին է՝ Հեղինեն։ Նշված է եղել նաեւ «տիար Հովհաննես եւ տիկին Փիրանեան, 21 հուլիս, 1910 ՀՅԴ, Այնթապ» գրությունը, իսկ գրության մի մասը, ցավոք, անընթեռնելի է եղել:
Հետաքրքիր է, որ գտնված բացիկը շարժել է Մուրադի հետաքրքրությունը եւ նա որոշել է ուսումնասիրել Այնթափի պատմությունը եւ հայերեն է սովորել: Այժմ նա աշխատում է 1945 թվականին, Բոսթոնի «Հայրենիք» տպարանի կողմից տպագրած «Այնթապի գոյամարտը» գրքի թուրքերեն թարգմանության վրա:
Հեղինե Չաուշը՝ Եղսոն
Եղսո. հենց այսպես էին դիմում մտերիմներն ու զինակիցները Հեղինե Չաուշին։ Նա ոչ միայն հայ ազգային ազատագրական պայքարի խորհրդանիշներից մեկի՝ Գևորգ Չաուշի կինն էր, այլև նրա հավատարիմ զինակիցը։ Լուսանկարում, նույնպես, խիզախ հայուհին զինված է՝ պատրաստ պաշտպանելու հայրենիքը։
Գևորգ Չաուշը դեռևս 16 տարեկան հասակում ճանաչում էր Եղսոյին, որը Հեղինի իշխան Վարդանի մինուճար դուստրն էր։ Եղսոն այն ժամանակ 11 տարեկան էր։ Երբ Գևորգն ընդունում է հայդուկության ուղին, Եղսոյին կանչում է իր մոտ և ասում, որ իրենց միջև ամեն ինչ վերջացած է, քանի որ ինքն ամուսնացած է զենքի հետ։ Աղջիկը չի դադարում սիրել Գևորգին, անգամ այն ժամանակ, երբ նրան հարազատները բռնի ուժով ամունսացնում են…
1905 թվականին Եղսոն փախչում է իր տնից և Ստեփան վարդապետին ուղարկում է Գևորգի հետ հանդիպման։ Եղսոն որոշել էր կյանքին վերջ տալ, քանի որ առանց Գևորգի իր կյանքն իմաստ չուներ, բայց ուզում էր մինչ կյանքին վերջ տալը տեսնել Գևորգին։ Գևորգը միանգամից մերժում է առաջարկը, բայց բազմաթիվ հորդորներից հետո որոշում է գնալ՝ իր սրտի ցանկությանն ընդառաջ։ Գևորգը համաձայնվում է ու նույն օրն էլ հարսանիք է կազմակերպում։
Բոլոր ֆիդայական օրենքներին հակառակ Գևորգն ամուսնանում է սիրած աղջկա հետ…
Որպես հարսանեկան նվեր, Գալեն՝ Չաուշի զինակից ընկերը, Եղսոյին ատրճանակ է նվիրում, իսկ Գևորգը շտապում է պատգամ թողնել սիրելի կնոջը.
«Եղսո, իմ ընկերների նվիրած ատրճանակն ամենաթանկ նվերն է: Հայդուկի զենքը խիզախ ոգի է սիրում: Այդ սուրբ զենքով խփիր թշնամուն, խփիր՝ որտեղ էլ լինի: Իսկ եթե ստեղծվի վիճակ, երբ կարող ես թշնամու ձեռքն ընկնել, չվարանես ատրճանակի փողը քունքիդ մոտեցնել»:
